Kiedy i dlaczego warto praktykować Drishti?

Praktykując jogę w grupie zwykle czujemy się bardziej zmotywowani i przepełnieni energią do działania. Z drugiej strony trudno jest wtedy utrzymać odpowiednią koncentrację i przenieść całą swoją uwagę na własne ciało i oddech. Pomyśl jak często zdarza Ci się błądzić wzrokiem po sali i z podziwem (lub rozczarowaniem) przyglądać osobom bardziej zaawansowanym w praktyce? Przypomnij sobie ile razy porównywałeś siebie do osób mniej elastycznych, łechtając przy tym swoje ego?

Praktyka jogi medytacją w ruchu

W przypadku, gdy joga jest dla Ciebie tylko formą aktywności fizycznej, sposobem na wzmocnienie i rozciągnięcie mięśni, miejsce w które się wpatrujesz nie ma większego znaczenia. Natomiast jeśli pragniesz nadać swojej praktyce głębszego znaczenia i pozytywnie wpłynąć na umysł, zacznij od nauki Drishti – techniki skupiania wzroku na określonych punktach.

Dzięki Drishti praktyka jogi staje się bardziej świadoma, wyostrza się nasza koncentracja i jesteśmy w stanie lepiej dostroić się do potrzeb ciała w danej pozycji. Kiedy przestajemy zwracać uwagę na to, co dzieje się dookoła nas, praktyka zaczyna przyjmować formę medytacji w ruchu. Stajemy się obserwatorami własnych myśli, zauważamy jak napływają i odpływają, przy czym nie podejmujemy próby ich analizowania, czy kontrolowania. Dzięki zatrzymaniu wzroku dużo łatwiej jest także skupić się na oddechu, który napełnia ciało energią i świeżością.

Praktykę uważności i koncentracji wypracowaną na macie można później przenieść do życia codziennego, dzięki czemu zmniejsza się nasza podatność na stres i łatwiej jest zachować spokój w trudnych sytuacjach.

Skupiony wzrok, świadoma asana

W czasie zajęć, Drishti najczęściej stosuje się w asanach wymagających utrzymania równowagi, na przykład Utthita Hasta Padangusthasana (pozycja ręki wyciągniętej do dużego palca stopy). W innych ćwiczeniach, takich jak Adho Mukha Vrksasana (stanie na rękach), skupienie wzroku na jednym punkcie przychodzi naturalnie, trudno bowiem byłoby rozglądać się w takim ułożeniu ciała po sali. Technikę Drishti możemy jednak wprowadzać do wszystkich pozycji, także tych mniej wymagających, w których istnieje duże prawdopodobieństwo rozproszenia uwagi. Weźmy za przykład Upavistha Konasanę, czyli pozycję kąta na siedząco. To asana stosunkowo łatwa, w której ćwiczący ma możliwość spoglądania do przodu i na boki. Proponuję wykonać tą pozycję w niżej przedstawionych krokach.

1. Usiądź na podłodze w szerokim rozkroku i wydłuż kręgosłup. Jeśli trzeba, podłóż coś pod pośladki lub ugnij nogi w kolanach. Następnie zacznij pochylać się do przodu utrzymując proste plecy i złap za duże palce u stóp. Jeśli masz elastyczne nogi możesz spróbować zbliżyć brzuch i klatkę piersiową do podłogi. Zostań w pozycji.
2. Na początek zacznij rozglądać się po otoczeniu starając się analizować i oceniać to co widzisz (przedmioty, ich ilość, rozmieszczenie, kolor). Niech Twój umysł pochłaniają myśli, obserwuj jak jedna myśl generuje drugą. Skupiaj się na tym co znajduje się wokół Ciebie, cały czas trwając w pozycji. Utrzymaj ten stan przez 1-2 minuty.
3. Pozostań w pozycji i przenieś swój wzrok na czubek nosa. Spokojnie wpatruj się w ten punkt, jednocześnie słuchając swojego oddechu. Z każdym oddechem rozmiękczaj spojrzenie i zauważ jak okolica pomiędzy nosem a podłogą zaczyna się rozmywać. Utrzymuj ten stan przez 1-2 minuty. Następnie wyjdź z pozycji.

Łatwo zauważyć, że w momencie wprowadzenia do ćwiczenia techniki Drishti, doświadczenie w pozycji staje się pełniejsze. Wyraźniej czujemy stopień rozciągania i wzmacniania mięśni, obserwujemy jak w ciele pojawia się coraz więcej przestrzeni. Świadome wykonywanie asany zmniejsza ryzyko powstawania urazów i przynosi znacznie więcej fizycznych korzyści. Trwając dłużej w asanie stajemy się świadkami swoich własnych myśli, przyglądając się im jakby z oddali. Prosta pozycja zyskuje zupełnie inny wymiar, wyzwalając uczucie spokoju i jedności.

Dziewięć punktów Drishti

Do praktyki Drishti największą uwagę przywiązuje się w metodzie Ashtanga Vinyasa, gdzie każda pozycja ma przypisany punkt skupienia wzroku. Wyróżniamy 9 takich punktów:

1. Nasagra Drishti – czubek nosa
2. Urdhva Drishti – w górę
3. Brumadya Drishti – trzecie oko
4. Hastagra Drishti – palce dłoni
5. Angustha Drishti – kciuki
6. Parsva Drishti – prawa strona
7. Parsva Drishti – lewa strona
8. Nabi Drishti – pępek
9. Padagra Drishti – palce stóp

Jeśli chcesz nauczyć się, które Drishti odpowiada poszczególnym pozycjom, proponuję udział w kursie Ashtanga jogi dla początkujących organizowanym w JoyFlowYoga. Odpowiedzi znajdziesz także w książkach poświęconych tej metodzie. Warto również pamiętać o ogólnej zasadzie, która mówi, że wzrok powinniśmy kierować w stronę, w którą się rozciągamy. Często wystarczy skupić się na dowolnym punkcie. Najważniejsze, aby zwrócić swoją uwagę ku wewnętrznemu doświadczeniu.